Boks, lub jak kto woli pięściarstwo, należy do najstarszych sportów świata. Znany był już w starożytnym Rzymie i Grecji i wchodził w zakres programu greckich igrzysk olimpijskich, a na przestrzeni wieków nieustannie się rozwijał. Dawniej brutalne i pozbawione zasad walki nierzadko doprowadzały do śmierci i miały mało wspólnego z dzisiejszym boksem. Obecnie występuje wiele jego odmian i rodzajów, a każdy charakteryzują konkretne zasady. Co zatem warto wiedzieć?

REKLAMA

Rodzajów jest więcej niż mogłoby się wydawać

Wraz z dynamicznym rozwojem boksu jako dyscypliny sportowej pojawiło się wiele jego rodzajów, wśród których możemy wyodrębnić przede wszystkim:

• boks tajski

  REKLAMA
  

• boks birmański

• boks chiński

• boks francuski

W zależności od odmiany różnią je zasady, jednak zanim przejdziemy do ich specyfikacji, warto byłoby poznać reguły klasycznego boksu, a także podział ze względu na kategorie wagowe. Zaznaczyć trzeba też, że istnieją duże różnice między zawodowym, a amatorskim pięściarstwem. W przypadku walk uczestników, którzy nie są zawodowcami, stosuje się nieco mniejszy podział na kategorie wagowe. Tych wyróżnia się 11. W przypadku pięściarstwa zawodowego jest ich aż 17. Ma to na celu zminimalizowanie ryzyka groźnych dla życia i zdrowia urazów i wyrównanie szans między walczącymi. W boksie amatorskim wyróżnia się także kategorie wiekowe. Ryzyko minimalizuje również dzięki atrakcyjnej ofercie bukmacher betters. Jego betters bonus uważany jest za jeden z atrakcyjniejszych na rynku.

Jak to jest z liczbą rund i kategoriami wagowymi

Skupmy się jednak na pięściarstwie zawodowym. Wyróżniamy w nim aż kategorii wagowych:

• kategoria słomkowa – 47,627 kg

• kategoria lekko musza – 48,998 kg

• kategoria musza – 50,820 kg

• kategoria supermusza – 52,163 kg

• kategoria kogucia – 53,524 kg

• kategoria superkogucia – 55,338 kg

• kategoria piórkowa – 57,153 kg

• kategoria superpiórkowa – 58,967 kg

• kategoria lekka – 61,235 kg

• kategoria lekkopółśrednia – 63,503 kg

• kategoria półśrednia – 66,678 kg

• kategoria superpółśrednia – 69,853 kg

• kategoria średnia – 72,575 kg

• kategoria superśrednia – 76,204 kg

• kategoria półciężka – 79,379 kg

• kategoria lekkociężka – 90,719 kg

• kategoria ciężka – każda waga powyżej 90,719 kg

Jak zatem widzicie podziały są niezwykle szczegółowe, a sędziowie przestrzegają ich nad wyraz restrykcyjnie. Przykładowo, jeśli mistrz przystępujący do walki o obronę pasa “ nie zrobiłby wagi”, nawet w przypadku zwycięstwa w pojedynku zmuszony byłby oddać go w ręce rywala.

Drugim pytaniem w kontekście boksu zawodowego, na jakie koniecznie należy znać odpowiedź jest: “Ile jest rund w boksie?”. Otóż w przypadku zawodowego pięściarstwa walczy się najczęściej między 4-12 rund. Chodzi o to, że walka nie może zostać zaplanowana na mniej niż cztery rundy choć do nokautu równie dobrze może dojść naturalnie nawet w pierwszej rundzie, a pojedynek zakończy się wówczas przed czasem. Nie może być ich także więcej niż dwanaście.

Co wyróżnia inne odmiany boksu?

Jedną z najpopularniejszych odmian jest wspomniany już wcześniej boks tajski. Nazywany również Sztuką Ośmiu kończyn zezwala na wykorzystanie podczas pojedynku również kopnięć, uderzeń łokciem, czy kolanami. To wyjątkowo brutalny i dynamiczny rodzaj pięściarstwa, w którym pojedynki często kończą się szybkimi nokautami.

Choć może się to wydawać trudne, znacznie brutalniejszą odmianą pięściarstwa jest boks birmański. Ponieważ inną jego nazwą jest Sztuka Dziewięciu Kończyn, łatwo można zgadnąć, że jego zasady pozwalają również na uderzenia głową. Zdecydowanie łagodniejszy jest boks chiński, który dzieli się na taolu oraz sanda. Jego pierwszy odłam nie jest zbyt popularny w Europie ponieważ polega na realizacji akrobatycznych form. Te oceniane są na punkty zgodnie ze skomplikowanymi zasadami.

Przystępniejsza jego formą jest sanda, co tłumaczy się też zwyczajnie jako “sparing”. Nie ma tu akrobatyki, zaś pojedynek przypomina nieco połączenie boksu tajskiego i zapasów. Nie przyjął się natomiast zbytnio w Polsce boks francuski, nazywany sztuką savate. W dużym uproszczeniu stawiał on przede wszystkim na wykorzystanie technik nożnych, stosowanych w celu utrzymania dystansu.

artykuł sponsorowany