Czy cheerleading jest sportowym parafernalem czy dodatkową motywacją?

Od 2007 do 2017 roku cheerleading istniał w Polsce jako samodzielny sport, łączący elementy gimnastyki, akrobatyki lotnej i siłowej oraz choreografii.

W 2017 roku nastąpiło połączenie cheerleadingu i sportów dopingowych, co spowodowało wyodrębnienie dwóch obszarów: „acrobatic” (cheerleading) i „cheer performance” (artistic/dance).

Ponieważ cheerleading jest młodym i dynamicznym sportem, nazwy dyscyplin nie są jeszcze ustalone i zmieniają się co jakiś czas.

Do niedawna panował pewien stereotyp „cheerleaderek-tancerek”, a cheerleading to „taniec z pomponami”. Banalne, jak może się wydawać, to właśnie w wizerunku „cheerleaderki” tkwi trudność w postrzeganiu cheerleadingu jako sportu w społeczeństwie i profesjonalnym środowisku sportowym.

Więc cheerleading to sport i sztuka w jednej butelce?! Najwyraźniej tak jest!

Spróbujmy to zrozumieć. Odbywają się zawody zarówno w dyscyplinach artystycznych jak i akrobatycznych. W związku z tym cheerleaderka powinna być przygotowana fizycznie i co ważne, posiadać kunszt, w klasycznym tego słowa znaczeniu. Jeśli uznamy artyzm za sztukę przeżywania, przebywania, przekazywania poprzez siebie, za umiejętność odnajdywania siebie w nowym obrazie, za wdzięk, duchowość, za grę wyobraźni i poczucie wewnętrznej wolności, to wszystko to widać w występie cheerleaderek, w „performance”, w cheer-jazzie, freestyle’u, cheer-hip-hopie.

Oczywiście występy na koncertach i konkursach poprzedzone są dużą ilością pracy wstępnej. Przede wszystkim jest to proces edukacyjny z nauką i przepracowaniem podstawowych elementów cheerleadingu, akrobatyki, gimnastyki i oczywiście zarówno tańca klasycznego jak i stylów street dance (hip-hop, locking, break, house, electro itp.).

Sztuka i sport od dawna były wykorzystywane w systemie pedagogicznego oddziaływania na osobowość. Formy pracy pedagogicznej z uczniami polegają najczęściej na ich aktywnym włączeniu bądź w zajęcia sportowe, bądź w jakieś zajęcia duchowe, np. plastyczne, naukowe itp. Z reguły sport i sztuka mogą się organicznie uzupełniać w systemie oddziaływań pedagogicznych.

Wielu sportowców wielokrotnie stwierdzało, że cheerleading motywuje ich do dobrych wyników. Dziś bukmacherzy nie przyjmują zakładów na cheerleading, gdyż jest to jeszcze zbyt młoda dyscyplina sportowa. Ale ranking bukmacherów pozwoli Ci wybrać firmę do obstawiania bardziej popularnych sportów.

Regularne ćwiczenia cheerleaderek pozwalają dzieciom i młodzieży zdobyć różne zdolności i umiejętności ruchowe, rozwijają sferę estetyczną, emocjonalną i wolicjonalną, dają solidne podstawy do rozwoju cech fizycznych i zdolności twórczych, kształtują piękną postawę i sylwetkę, sprzyjają rytmicznej, skoordynowanej aktywności różnych układów organizmu człowieka.

Cheerleaderki, indywidualnie i zespołowo, muszą wykazać się umiejętnością emocjonalnego oddania nastroju muzyki, używając mimiki twarzy do przekazania fabuły (intencji) występu.

Logika ćwiczeń nie może być zaburzona przez przerwy lub niespójność ruchu. Pauzy powinny być logiczne i nie burzyć płynności ćwiczenia, jednocześnie podkreślając interpunkcję fraz muzycznych. I tu płynnie dochodzimy do kolejnej formy sztuki – muzyki. Muzyka, muzykalność to nieodłączne elementy w treningu cheerleaderek. I nie przypadkiem wprowadza się im pojęcie „placu muzycznego”.

Dla choreografii pojęcie „kwadrat muzyczny” to jednostka metrum muzycznego, najczęściej równa 4, 8, 16, 32 taktom. W muzyce wykorzystywanej do choreografii występują również frazy sześcio- i dwunastomiarowe, ale znacznie rzadziej frazy wydłużone.

artykuł sponsorowany