Zespół Klasztorny Bernardynów w Nowym Kazanowie został wpisany do rejestru zabytków 22 września 1947 roku. W jego skład wchodzi kościół, obecnie pw. Zwiastowania NMP oraz klasztor, obecnie dom parafialny.
REKLAMA
Wybudowany został z kamienia w miejscu dawnego drewnianego. Ten pierwszy powstał z inicjatywy Mikołaja Kazanowskiego jako filia kościoła w Końskich. Prace budowlane zaczęto w roku 1529. Nad kamiennym zaś w 1694 r. z inicjatywy Izabelli z Lanckorońskich Lipskiej, starościny rawskiej i dziedziczki Modliszewic, kasztelanki radomskiej.
Pierwotnie kościół posiadał jedną nawę i wyposażenie w stylu rokoko: z ok. 1773 roku ołtarz główny, ambonę, drewniany chór. Budowę klasztoru piętrowego, o trzech skrzydłach, ukończono w 1781 r. Wewnątrz w obu kondygnacjach znalazł się wirydarz, wokół którego mieściły się krużganki, 4 wielkie izby, 12 cel i zakrystia. Wnętrze zdobią sklepienia kolebkowe i kolebkowo-krzyżowe. Budowlę wieńczą dachy łamane.
REKLAMA
W 1802 r., po pożarze, przybytek został odrestaurowany. Z tego okresu pochodzi klasycystyczne obelkowanie w środku. W roku 1864 po upadku powstania styczniowego, na mocy postanowień władz rosyjskich klasztor uległ kasacji, a gmach opustoszał i zaczął chylić się ku ruinie. W latach 1929-1930 powstała nowa plebania z drewna. Składała się ona z 5 pokoi, kancelarii z gankiem i kuchni. Dach pokryto blachą.
W 1935 roku przy kościele wybudowano murowaną dzwonnicę, na której zamontowano dwa dzwony, jednak II wojna światowa przyniosła następne zniszczenia.
W latach 1949 – 52 klasztor odbudowano na nowo.
Do dziś na terenie zespołu znajduje się ostatni ocalały grób z nieistniejącego już przykościelnego cmentarza – mogiła zmarłego w 1861 roku Wiktora Strzembosza, właściciela Sokołowa.
