Konecka artystka Elżbieta Musiał była kolejnym gościem cyklu „Cudzych chwalicie, swoich nie znacie”, który tej jesieni został zainicjowany przez Miejsko-Gminny Dom Kultury z Końskich.

Spotkanie prowadził dyrektor placówki Piotr Salata, który przedstawił widzom swego gościa. Z tą prezentacją wcale nie było łatwo, bowiem Elżbieta Musiał to osoba nietuzinkowa, artystka skupiająca w sobie ogromny potencjał. To malarka, graficzka, fotografka, poetka, eseistka, publicystka, autorka poematów, performersów, a także filmów.

Dyrektor pytał konecczankę o początki jej twórczości, o najważniejsze wydarzenia z artystycznego życia. Dowiedzieliśmy się, że Elżbieta zawsze nosiła w sobie artystyczną duszę i mnóstwo pomysłów, jednak dopiero jako kobieta dojrzała, żona, mama dwóch córek odważyła się na twórczość. Nigdy na nikim się nie wzorowała. W sztukach plastycznych starała się wykształcać własne techniki metodą prób i błędów. Podobnie w fotografii czy grafice.

Przygodę z poezją rozpoczęła od tomików wierszy, by potem przejść do dojrzałych poematów wymagających nie tylko kunsztu literackiego, ale także oczytania, znajomości historii sztuki czy filozofii.
Artystka otrzymała mnóstwo nagród i wyróżnień, jej poezja tłumaczona jest na kilka języków, wystawy odbywały się w Polsce i poza jej granicami.

We wrześniu tego roku miała premierę etiuda filmowa Elżbiety Musiał pod tytułem „Kręgi na wodzie”. Konecczanka była jej reżyserką i autorką scenariusza. Wystąpili w niej profesjonalni aktorzy: Beata Pszeniczna i zmarły w bieżącym roku Kazimierz Mazur, a także instruktor słowa domu kultury Aleksander Kopański. Oprawę muzyczną zapewnili między innymi wokalista Piotr Salata i akordeonista Łukasz Jaworski. Montażem filmowym zajął się Aleksander Kopański.
Projekcja filmu „Kręgi na wodzie” stanowiła drugą część spotkania, po której goście, wśród których znaleźli się między innymi artyści z Kielc Barbara Wrońska i Szczęsny Wroński, burmistrz Końskich Krzysztof Obratański z żoną Haliną, prowadzili z artystką długie rozmowy o jej twórczości.

Goście mogli kupić książki Elżbiety Musiał, z których dochód artystka przeznaczyła na pomoc dla Bruna Słowińskiego, dwulatka chorego na nowotwór.

Kim jest artystka?

Elżbieta Musiał, poetka, eseistka, malarka, publicystka. Należy do Związku Literatów Polskich oraz Związku Polskich Artystów Malarzy i Grafików. Otrzymała odznakę Zasłużony Działacz Kultury (2002) oraz Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2014). W 2018 roku otrzymała nagrodę im. Juliusza Słowackiego za całokształt twórczości poetyckiej i krytykę literacką. Inne nagrody literackie: za tom wierszy „Tatuaż z obłoków” (Świętokrzyska Premiera Literacka, 2001), za poematy „Mówię pochyloną cambrią” (pierwsza nagroda w kategorii poezja w II Konkursie literackim im. Stefana Żeromskiego, 2014, oraz Nagroda im. Piotra Kuncewicza za książkę roku miesięcznika „Czwarty Wymiar”, 2015), „Na zdjęciu wciąż żyjemy” (wyróżnienie w konkursie na najlepszą poetycką książkę XXXV Międzynarodowego Listopada Poetyckiego, 2012). Pozostałe poematy: „na śmierć zegarka przejechanego zimą przez samochód” (2008), „Ars moriendi, czyli poradnik czynności nieużytecznych” (2013), „3 poematy” (2014), „To jedno” (2016); tomiki poetyckie: „Miejsce na niebo” (1996), „Cień rzeki” (2004), „Płacz czajki. Wiersze i poemat” (2009), „Ja, o jednym imieniu” (2014), „Niskie słońca” (polsko-bułgarski wybór wierszy i poematów w tłum. Łyczezara Seliaszki, 2016). Eseistyczna książka „Poeta patrzy na kobietę” (2006).
Wiersze tłumaczone były na angielski, niemiecki („Płacz czajki. Wiersze i poemat” w tłum. Karola Grenzlera), litewski („Poezijos pavasaris” – Wilno 2008, „W dłoniach Królów” – Wilno 2008, „Słowa i kolory” – Wilno, 2008), ukraiński, białoruski, słowacki (Litteriada 2010), serbski („Między Ochrydą a Bugiem”, Krosno 2011; antologia międzynarodowego festiwalu w Smederevie, 2016), bułgarski („Niskie słońca”, dwujęzyczny wybór poematów i wierszy, 2016), rosyjski (antologia „Wykonano w Polsce, wiek – XX, tłum. Andriej Bazylewski, 2009).
Poetyckie filmy eksperymentalne krótkometrażowe (scenariusz i reżyseria): „Miej choć odwagę pamiętać” (2020); „Kręgi na wodzie” (2022).
W dorobku ma ponad 20 malarskich wystaw indywidualnych, m.in. w Warszawie, w Sofii, Warnie, Moskwie, St. Petersburgu, Lubece. Uczestniczyła w licznych wystawach zbiorowych, plenerach plastycznych oraz międzynarodowych projektach interdyscyplinarnych.

Zdjęcia: