Niezwykłego grzyba tuż przy swoim podwórku odkryła pani Krystyna ze Świerczowa w gminie Stąporków. To Okratek Australijski, czyli tak zwane „Palce Diabła”. To grzyb niezwykle rzadki, niezbyt urodziwy i co jeszcze dziwniejsze – nie jest trujący. 

Okratek Australijski to niezwykle rzadki grzyb. Znaleziono go w gminie Stąporków!

Zdjęcia czerwonych, splamionych na czarno „palców” wystających z ziemi wysłała nam pani Izabela –„Przesyłam jako ciekawostkę zdjęcie zrobione dziś przez kuzynkę. W miejscowości Świerczów, gmina Stąporków”. Obie panie też trafnie zidentyfikowały obiekt ze zdjęć – to Okratek Australijski, zwany potocznie „Palcami Diabła”. Niezwykły okaz odkryła Krystyna Trzebińska ze Świerczowa w gminie Stąporków, która jest też autorką fotografii.

W miejscu wskazanym przez panią Krystynę znajduje się jeszcze kilka sztuk Okratka Australijskiego. Ciekawostką jest zapach „Palców Diabła” – to bardzo silny zapach podobny do padliny. Mimo tego i mimo swojego dziwacznego wyglądu okratek nie jest grzybem trującym.

O Okratku Australijskim za wikipedią:

Uważa się, że pierwotnym obszarem występowania okratka australijskiego są Australia z Tasmanią i Nowa Zelandia. Być może jest on gatunkiem rodzimym także na wyspach Archipelagu Malajskiego, na Mauritiusie i w południowo-wschodniej Afryce. Z tego pierwotnego obszaru rozprzestrzenił się na tereny Azji i obu Ameryk (m. in. stan Kalifornia w USA). W Europie po raz pierwszy zaobserwowano go w 1914 roku we Francji. Prawdopodobnie został zawleczony wraz z ziemią i roślinami sprowadzonymi z Australii do europejskich ogrodów botanicznych i zaaklimatyzował się.

W Polsce po raz pierwszy jego występowanie zaobserwowali w 1975 mieszkańcy wsi z okolic Biłgoraja. Jego owocniki w początkowym okresie rozwoju („jaja”) uważali za jaja węży. Obfite wystąpienie owocników okratka australijskiego zanotowano na podmokłej, piaszczystej glebie we wsi Wólka koło Biłgoraja. Dziś w Polsce nadal jest rzadki, ale coraz bardziej rozprzestrzenia się. Obecnie (2014 r.) znany jest z blisko 100 stanowisk, położonych głównie w południowej części kraju: w Sudetach i na ich przedpolu, w Karpatach i na wyżynach południowo-wschodniej Polski. W północno-zachodniej części kraju stwierdzono jedynie pojedyncze stanowiska, a w Polsce północno-wschodniej dotychczas go nie stwierdzono. Ok. 30% wszystkich znanych polskich stanowisk leży w Karpatach, jednak w Tatrach został stwierdzony dopiero w 2012 r. (na Olczy i na Polanie Chochołowskiej), a w 2014 r. na polanie Brzanówka koło Zazadniej.