W gminie Końskie na wtorek 8 marca przebywało ponad 600 uchodźców z Ukrainy, a z każdym następnym dniem spodziewane są transporty kolejnych osób uciekających przed wojną. W większości są to kobiety oraz dzieci. Co więc z edukacja najmłodszych Ukraińców? Konecki samorząd rozpoczął pracę nad tym zagadnieniem.
REKLAMA
–„Wczoraj w Sielpi w Geltexie zorganizowaliśmy spotkanie z uchodźcami z ekipą pedagogów szkolnych pod kątem ogarnięcia sytuacji najmłodszych uciekinierów. Najmłodsze dziecko, które jest na Sielpi ma półtora roku. Jest to problem. Liczba tych dzieci jest spora i próbowaliśmy się rozeznać i w grupach wiekowych i w zaangażowaniu jeżeli chodzi o nauczanie pod kątem możliwości zorganizowania najpierw doraźnego, a potem być może stałego procesu opiekuńczego i procesu kształcenia” – mówi nam Krzysztof Obratański, burmistrz miasta i gminy Końskie.
Dyrektorzy szkół podjęli decyzję o delegowaniu nauczycieli do Sielpi na tymczasowe zajęcia – „Oni wytypowali pedagogów z dużym doświadczeniem na spotkania w Sielpi. Tak naprawdę to się wszystko rodzi, dlatego że już rozmowy na miejscu pokazują kto w jakim stopniu będzie sobie radzić. Jest bariera językowa, bo większość uchodźców jest z centralnej i wschodniej Ukrainy i z nieco trudniej zrozumiałym dla Polaków językiem ukraińskim” – mówi nam burmistrz Obratański i dodaje –„Doraźnie więc organizujemy w ośrodkach w Sielpi zajęcia dla dzieci. Przekazaliśmy spore ilości zabawek, kredek, pisaków, kolorowanek i rozeznajemy możliwość objęcia ich wychowaniem przedszkolnym w grupach tam na miejscu” .
REKLAMA
Mamy więc sytuację, w której najmłodsze dzieci mają podstawową opiekę, a pedagodzy będą starać się także o ich rozwój. Co zaś z tymi nieco starszymi i młodzieżą? Większość ukraińskich rodzin jest jeszcze przed podjęciem decyzji czy zostają czy nie w naszym regionie. Wszystko powinno wyklarować się w ciągu najbliższych dwóch tygodni. Gmina Końskie deklaruje przyjęcie do przedszkoli czy szkół podstawowych każde dziecko, którego rodzic bądź opiekun będzie tym zainteresowany.
Jedni czekają na mieszkania i dobre warunki a drudzy na ich wyjazd.
Taki świat.
A trzeci korzystają
A czwarty pomyśli: Jak dobrze, że mój dom stoi na dziś, że moje dzieci, bliscy żyją, zasypiamy spokojni. Bo nikt nie wie, jak u nas będzie jutro. Dwadzieścia km od granicy bomby, a u nas jak zawsze „mądre” głowy głoszą, że pieniadze Uchodzcy dostaną. To ja tych pieniędzy nie chcę i losu tych Ludzi. Mam nadzieję, że Ukraina się uspokoi, ludzie wróca odbudować swoje światy, a my odeychniemy spokojni o jutro. Nikt chyba z nas nie chciałby się zamienić, a u tylu z nas lęk, że blisko jesteśmy Ich losu.
A tak, są jeszcze ci, których myślenie kształtuje codzienna porcja telewizji. Ale dla mnie oni się nie liczą, ponieważ nie jest to głos człowieka ale głośnik tv.